De centrale monteur die in burn-out 3 wordt geïntroduceerd, is Takedowns, waarmee spelers hun tegenstanders kunnen slaan totdat ze crashen. Takedowns werken in combinatie met het boostsysteem door de boostmeter te vullen en uit te breiden. Ward merkte op dat EA's snowboard-videogameserie SSX een invloed was op de brutalere en brutalere aard van Burnout 3. Er lag de nadruk op het agressiever maken van de game dan eerdere afleveringen.
Ward beschreef Burnout 3 als een spel over vechten door het verkeer in plaats van door het verkeer te racen. Deze benadering van het ontwerp van de game leidde tot de introductie van Takedowns, een functie die de speler beloonde met boost en punten om zijn tegenstanders van de baan te slaan. De Takedown-monteur werd een brandpunt van het ontwerp van Burnout 3 en leidde tot andere innovaties. In eerste instantie was het team niet overtuigd door het idee om de camerapan van de game te laten zien om de crash van een verwijderd voertuig te laten zien terwijl de speler aan het rijden was; toen het eenmaal was geïmplementeerd, waren ze het er echter over eens dat de functie goed werkte.
Van daaruit besloten ze ook de crash van een speler te laten zien, wat aanleiding gaf tot de aftertouch-monteur. De crashmodus van Burnout 2 is uitgebreid en opnieuw ontworpen om meer op puzzels te zijn gebaseerd; aftertouch-bediening, crashbreakers en multiplayer-ondersteuning werden aan de modus toegevoegd. Ze wilden hellingen opnemen in crashgebeurtenissen, zodat voertuigen het verkeer in konden vliegen, maar het fysica-systeem van de game is ontworpen om auto's op de baan te duwen om te voorkomen dat ze tijdens een race opstijgen. Dit zorgde ervoor dat voertuigen onmiddellijk afdaalden nadat ze van een oprit waren gereden.
Om dit probleem te omzeilen, doodden ze het voertuig toen het de oprit raakte, waardoor het een wrak achterbleef dat niet werd beïnvloed door de rijfysica. Burnout is een serie racegames ontwikkeld door Criterion Games. De eerste twee games werden gepubliceerd door Acclaim Entertainment, terwijl latere afleveringen werden gepubliceerd door Electronic Arts. Burnout 3 heeft de formule echter geperfectioneerd door de nu beroemde Takedown-functie toe te voegen.
De beste kwaliteit van Burnout 3 is echter dat het zo leuk en speelbaar is. Iedereen kan dit nu oppikken en zich vermaken. Zelfs de graphics zien er tegenwoordig niet slecht uit, ondanks dat deze game 20 jaar oud is. Burnout 3 zou perfect in een arcade passen en alle kinderen zouden er hun 20p-munten in hebben laten zinken.
Crash-modus was echter de meest glorieus belachelijke spelmodus in Burnout 3.Je moest eigenlijk bowlen met tien pinnen, maar in plaats van pinnen had je auto's en moest je je rit op een specifieke manier crashen om de gouden medaille te krijgen. Burnout 3 is zo goed in het inkapselen van het midden van de jaren 2000 dat het kan worden gebruikt om te laten zien hoe dit tijdperk er in de toekomst uitzag. Laten we eens kijken wat deze game precies zo speciaal heeft gemaakt en of het 15 jaar later standhoudt of niet. Online rivaliteit maakte ook deel uit van alle versies van Burnout Paradise, maar kan alleen worden bekeken tijdens Online Races en Freeburn Online Session waarvoor geen uitdaging is geactiveerd.
En, natuurlijk, „I'm Not Okay” van de beroemde Amerikaanse rockband My Chemical Romance en „Just Tonight” van Jimmy Eat World. Dit aspect keerde terug in Burnout Paradise, maar kan alleen worden bekeken tijdens Online Races en Freeburn Online Session waarvoor geen uitdaging is geactiveerd. Het was niet het race-element van het spel, maar de slow motion herhalingen van crashes die laten zien dat de auto's realistisch worden vervormd, waardoor Burnout onder de aandacht van het publiek werd gebracht. Een Chaser Takedown is waar een speler een Marked Man neerhaalt in de online Marked Man-spelmodus van Burnout Paradise.
Naarmate de games vorderden, deed dat ook het contactgedeelte van het spel, te beginnen met de Crash-modus in de tweede game, en de toevoeging van Takedowns en Road Rage-modus in de derde. De meeste nummers waren gebaseerd op het rockgenre en haalden het beste uit de agressieve races van de game naar boven. De hoogste die een Streak zou kunnen gaan in Burnout 3 en Burnout Dominator is 5 takedowns, terwijl de hoogste in Burnout Paradise 10.De progressie van Burnout 3 is zo lonend dat het grootste deel van mijn tijd met het spel werd besteed aan het perfectioneren van elk evenement en het ontgrendelen van elke auto. Het ontwikkelingsteam had verschillende ondertitels opgesteld voor Burnout 3, waaronder Fuel Injection, Crash and Burn, Seek and Destroy, Takedown, samen met enkele belachelijke suggesties zoals See You in Hell.
Paradise werd door Ward voorgesteld om de Burnout-serie in een open wereld te plaatsen, waardoor spelers de mogelijkheid kregen welke routes ze moeten nemen om races te voltooien, naast andere traditionele spelmodi, terwijl ze een sociaal element aan het spel toevoegden. Een takedown-keten was te zien in Burnout 3, Burnout Legends, Burnout Dominator en Burnout Paradise, maar niet in Burnout Revenge. Met games als Need for Speed, SSX3 en zelfs de nieuwste versie van NHL die altijd de auditieve schijnwerpers zetten. .
